همزمان با روزهای آخر اولین ماه سال ۲۰۱۰ میلادی(۲۹ ژانویه مصادف با نهم بهمن) سرانجام پس از مدتها انتظار سوخو به تمامی حدس و گمان ها پیرامون طرح پر سروصدای جنگنده نسل پنجم روسیه موسوم به PAK FA پایان داد. این پرواز آزمایشی در شرایطی در برابر چشمان کنجکاو خبرنگاران انجام گرفت که تا پیش از این طرح پاک فا در سکوت کامل خبری در دست پیگیری قرار داشت اما اکنون با رو نمایی از اولین پیش نمونه این جنگنده اطلاعات بیشتری از نکات مهم و ریز پروژه ،T-50 که ناتو از هم اکنون آن را فایرفاکس نامیده مشخص شده است.

اولین اخبار پیرامون پروژه پاک فا در اوایل قرن بیست و یکم میلادی در شرایطی منتشر شد که روسها در دو طرح پیشین خود برای دست یابی به یک جنگنده نسل پنجم که بتواند هماوردی برای جنگنده آمریکایی لاکهید F-22 رپتور باشد عملا ناکام مانده بودند.
جنگنده های MIG-29 و SU_27 ساخته شده توسط میکویان و سوخو، برای سالها بدنه اصلی نیروی هوایی شوروی و روسیه فدرال کنونی را تشکیل می دادند اما ظهور طرح های جدید غربی برای جنگنده های نسل جدید از اواخر دهه هشتاد و حتی پیش از فروپاشی شوروی این شرکتها را واداشت تا بدنبال جانشینی شایسته برای ساخته های موفق خود باشند بر همین اساس در ژوئن ۱۹۸۶ پس از تحقیقات اولیه از سوی دولت، دو مزایده طراحی جنگنده نسل بعدی یکی برای یک جنگنده سنگین موسوم به MFIبه درخواست دیگری برای یک جنگنده سبک (LFI ) ارائه شد.
میکوبان طرح MFI (MIG1.42) را بدست گرفت که اولین و تنها نمونه آن (تحت عنوان ۱٫۴۴) در ۱۹۴۴ تکمیل گردید اما در شرایطی که تنها دو پرواز آزمایشی پروژه آن هم با تاخیر بسیار در آوریل سال ۲۰۰ انجام گرفت برنامه متوقف گردید.از سوی دیگر سوخو نیز برای برنامه LFI طرح S-32 را بر اساس سازه اصلی جنگنده های خانواده های خانواده فلانکر در دست تکمیل قرار داد اما از آنجا که پروژه LFI در اوایل دهه ۹۰ متوقف گردید از آن پس این طرح نیز از رقبای MFI به شمار می رفت.
سوخو برای این طرح که بعد ها S-37 تغییر نام پیدا کرد (رسما این جنگنده را SU-47 برکوت نیز می نامند) با برگزیدن شیوه نامعمول بالهای پیشگرا پول بیشتری را نیز صرف برنامه نمود این جنگنده هم اگرچه تاکنون بیش از ۲۰۰ پرواز آزمایشی و نمایشی را پشت سر گذاشته اما تنها توانست عنوان اثبات گر فناوری و جنگنده پایه برای تکمیل پاک فا را برای خود دست و پا کند.

در مرحله بعد پس از متوقف خوانده شدن هر دو برنامه پروژه پاک فا از سوی سوخو در قالب دو فاز به دولت پیشنهاد شد که شامل یک جنگنده دو موتوره سنگین با توان خروجی ۱۸۰ کیلو نیوتن و یک جنگنده تک موتوره سبک که قرار بود مجهز به موتوری با بیشینه رانشی برابر با +۲۰۰ کیلو نیوتن باشد می گردید اما نظر وزارت دفاع با توجه به محدودیت های بودجه بر روی جنگنده ای میان وزن با ترکیبی از خواص هر دو جنگنده قرار داشت.
در نهایت پس از موافقت سوخو، قرار داد اولیه پروژه پاک فا در فوریه سال ۲۰۰۲ بسته شد و به دنبال آن طرح پیشنهادی سوخو تا آوریل همان سال مورد تایید دولت قرار گرفت تا داستان جنگنده نسل پنجم روسیه رنگی دیگر به خود گرفت.

تهیه اولین طرح ها و بحث و بررسی های اولیه با نیروی هوایی بر سر چگونگی جنگنده نسل بعدی میان سوخو و نیروی هوایی دست کم دو سال به طول انجامید تا سرانجام در اواخر ۲۰۰۴ میلادی اولین طرح های T-50 بر روی کاغذ مورد قبول نیروی هوایی روسیه واقع شد و سخنگوی نیروی هوایی روسیه اعلام نمود که پروژه PAK FA وارد مرحله بعدی خود و گسترش پژوهش بر سر ساخت اولین پیش نمونه جنگنده نسل پنجم گردیده.
اگرچه رسما طرح کلی پروژه T-50 در دسامبر ۲۰۰۴ قطعی شده بود اما مجموعا نیازها و مفاهیم برنامه همچنان در حال تغییر بود. در ژانویه ۲۰۰۶ ژنرال والدمیر میخاییلو یکی از فرماندهان نیروی هوایی روسیه درخواست نمود بیشینه سرعت جنگنده که در طرح پیشنهادی ۲٫۱۵ ماخ پیش بینی شد به ۲ ماخ کاهش یابد. در این حالت اگرچه جنگنده پیچیدگی کمتری می یافت اما مشکل اینجا بود که این موضوع بر کارایی رزمی نیز تاثیر گذار بود در فاصله کمتر از یک ماه از این اظهار نظر مدیر عامل شرکت سوخو میخاییل پوگوسیان تایید کرد که این موضوع نیاز به انجام بررسی های بیشتر به منظور بهسازی طرح اولیه دارد چرا که می بایست برای تغییر بیشینه سرعت در زمینه ابعاد و وزن جنگنده تغییراتی صورت گیرد.

طرح پاک فا از زمان شکل گیری تا پیاده سازی در چندین نوبت دچار تغییر شد و عملا تا زمان رونمایی از طرح نهایی هیچ کس از ماهیت واقعی ظاهر پاک فا اطلاع نداشت اگرچه هنوز اطلاعات بسیار محدودی در زمینه مراحل طراحی پاک فا منتشر شده ولی امروزه به درستی می توان حدس زد که بسیاری از این طرح ها عملا قابلیت اجرایی نداشتند. زمانی که بحث طراحی اولیه پاک فا پس از اتمام برنامه های MFI و LFI مطرح گردید اولین نگرش طراحی جنگنده براساس دو طرح پیشین بود که البته در نهایت گرایش بیشتری به سوی طراحی بر پایه طرح اثباتگر فناوری S-37 سوخو بدون بالهای پیشگرا که در ابتدا با بالهای صلیبی شکل و بعد ها با بالهایی با پس گرایی نسبتا کم ارائه گردید قرار داشت اما تقریبا هیچیک از طرح های ارائه شده نتوانست موفقیت لازم را کسب نماید تا در نهایت بر اساس ترکیبی از مزایای هر یک و همچنین نگاهی به طرح جنگنده های سوخو ۲۷ طرح نهایی تهیه گردید.
مراحل طراحی و تکمیل اولین پیش نمونه T-50 تقریبا در سکوت کامل خبری دنبال شد گرچه در سال ۲۰۰۷ چندین عکس گرافیکی از نمای احتمالی پاک فا توسط NPO Saturn انتشار یافت که به ظاهر کنونی سوخوی T-50 بسیار شباهت داشت هرچند تا آن تاریخ نیز هنوز اطلاعات دقیقی در زمینه برنامه در دسترس نبود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: