بندر شقرة در استان أبین سقوط کرد و ارتش هادی با حمایت هوایی و دریایی ائتلاف سعودی عربی بسوی شهر لودر حرکت کرده است.

هنوز ارتش هادی از استان أبین خارج نشده و به تعز نرسیده، قبایل استان أب (واقع در شمال تعز) شورش کرده و با نیروهای انصارالله درگیر شده اند. تا یکشنبه شب چهار مدیریت حزم العدین، النادرة، القفر و الرضمة سقوط کرده و دو مدیریت دیگر یعنی السبرة و السدة نیز در آستانه سقوط قرار گرفته است. استان إب از نظر اداری به 20 مدیریت تقسیم شده است. تا زمان کتابت خبر، مدیریت السدة نیز سقوط کرده است. نیروهای انصارالله پس از توافق با مردم منطقه، مدیریت بعدان را ترک کرده اند. نیروهای انصارالله مواضع خود در اطراف شهر إب مرکز استان را استحکام بخشیده اند.

گفتگوی سعدالله زارعی (لینک خبر) درباره پیروزی های سعودی در جنوب یمن را بخوانید. البته تفسیر ایشان قابل نقد است زیرا برای شکست ارتش صالح و انصارالله در جنوب، فقط از علت خارجی با کمی مبالغه (حضور نیروهای پاکستانی، افغانی، لیبیایی و آفریقایی در حمله اخیر به عدن، در هیچ گزارش خبری نیامده اما نیروهای اماراتی و مصری حضور داشته اند) نام برده در حالیکه علت داخلی هم وجود دارد و اتفاقا رکن اصلی این رویداد بوده است. در طول چهار ماه جنگ، مردم جنوب در مقابل ارتش صالح و انصارالله مقاومت کردند حتی قبل از سقوط کامل عدن، نیمی از استان عدن یعنی (المنصورة، البریقة، شیخ عثمان و دارسعد) در کنترل جنوبی ها قرار داشت.

اشتباه راهبردی انصارالله در همراهی صالح، سبب شد تا طرفداران خود در میان قبایل، احزاب و مردم جنوب را از دست بدهد. درباره این موضوع بعدا بحث خواهیم کرد. اجمالا اینکه انصارالله بجای اینکه در کنار مردم قرار بگیرد و با دشمن مردم یعنی علی عبدالله صالح بجنگد اشتباها در کنار صالح قرار گرفت و با بخشی از مردم جنگید. اگر این اشتباه صورت نمی گرفت سعودی ها بهانه ای برای تجاوز به یمن نداشتند.

برخی معتقدند که سعودی بالاخره به یمن حمله می کرد اگر این بهانه نبود بهانه دیگری می تراشید. برخی دیگر همراهی صالح را اشتباه راهبردی نمی دانند بلکه اشتباه تاکتیکی می دانند. برخی می گویند اگر انصارالله با صالح همراه نمی شد نمی توانست از امکانات ارتش وفادار به صالح برای پیشروی هایش استفاده کند. برخی که اصلا همراهی انصارالله با صالح را منکر می شوند در حالیکه اگر فرض کنیم توافقی هم میان این دو وجود نداشته، اما قرار گرفتن انصارالله و صالح در یک تصویر (و یا به قول عربها در یک خندق واحد) قابل انکار نیست. بهر تقدیر، علی عبدالله صالح به عنوان دیکتاتور جنایتکار که بیش از سه دهه به مردم یمن (از جمله شیعیان زیدی) ظلم کرد مستحق شکست و خواری و ذلت است اما جوانان انصارالله شایسته نبود و نیست که همراه با صالح سقوط کنند و بهتر است تا دیر نشده هرچه زودتر حساب خود را از علی عبدالله صالح جدا کنند.

انصارالله باید از فرصت ورود به صنعاء (در سپتامبر 2014) که هنوز درگیر جنگ نشده بود استفاده می کرد و با دیگر احزاب و گروه ها به توافقی پایدار می رسید و به حضور خود در ساختار قدرت مشروعیت می بخشید. متأسفانه نشد و با شروع جنگ و صدور قطعنامه 2216 فصل هفتم، شرایط برای انصارالله سخت تر شد. فرصت بعدی انصارالله در ژنو بود که در استانهای جنوبی حضور داشت و می توانست امتیازات خوبی در مقابل عقب نشینی اختیاری بگیرد. اما آن فرصت را هم از دست داد. اکنون در مسقط آخرین فرصت انصارالله برای خروج منطقی از بحران فراهم شده هرچند این بار مانند دو فرصت قبلی، زمین و زمان همراه نیست.

در همین رابطه محمد البخیتی عضو شورای سیاسی انصارالله در گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک (لینک خبر) آمادگی انصارالله برای عقب نشینی از شهرها را اعلام کرده اما در چارچوب نتایج گفتگوهای ملی (مخرجات الحوار الوطنی) و توافق صلح و شراکت (اتفاق السلم و الشراکة).

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: